Vrouwen en Carriére?

Het is iets wat me eigenlijk altijd heeft bezig gehouden, “gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen”. En waarom het zo is dat vrouwen (zeker hier in het oosten van het land, waar ik toch nog veel traditionele rollenpatronen zie in de verdeling van werk, gezin en huishouden)  toch ondervertegenwoordigd zijn op topposities. Ondanks dat meer vrouwelijke (als je daar al over kunt spreken) kwaliteiten als leidinggevende tegenwoordig meer gewenst zijn, denk aan coachen in plaats van sturen, samenwerken, verbinden.

De afgelopen weken heb ik genoten van mijn zwangerschapsverlof. We hebben een wolk van een zoon gekregen en alles gaat goed. In mijn verlof heb ik veel gelezen en nagedacht over het moederschap en het combineren van het moeder zijn met werk. Als me één ding is opgevallen bij het lezen van fora over het moederschap en alle keuzes die vrouwen daarin maken, is het dat vrouwen ontzettend streng zijn voor zichzelf, maar zeker ook voor elkaar.
Een vrouw die bewust 5 dagen in de week gaat werken na het krijgen van een kind, daar hebben veel moeders geen goed woord voor over. Termen als verwaarlozing vliegen zelfs voorbij. Maar een bewuste keuze maken om thuis te blijven bij de kinderen, daar wordt ook weer niet goed op gereageerd. Daarnaast krijg je als vrouw vanuit de omgeving en media regelmatig te horen dat we niet ambitieus zouden zijn, of meer uren zouden moeten werken willen we ‘de economie’ laten groeien.

Met andere woorden: het is nooit goed en als vrouw moet je stevig in je schoenen staan om je eigen bewuste keuzes te maken en je niet te laten leiden door schuldgevoelens of de mening van anderen. Want mijn ervaring is dat in de praktijk, ondanks dat je je eigen carrière hebt als vrouw, het gros van de zorg voor kinderen of ouders en het huishouden toch weer bij de vrouw terecht komt. Of dat de vrouw daar door de buitenwereld grotendeels verantwoordelijk voor wordt gehouden. En gebeurt dat dan vanuit een bewuste keuze, omdat het zo leuk is al die ballen in de lucht te houden? Ik denk dat het vaak onbewust gebeurt.

En begrijp me niet verkeerd: dat ligt echt niet alleen bij mannen, maar ook juist bij vrouwen zelf. We zijn denk ik vaak te streng voor onszelf en luisteren te veel naar onze eigen interne criticus.
Daarnaast zie ik dat vrouwen soms de neiging hebben heel hard over andere vrouwen te oordelen. Laten we daarmee ophouden en elkaar meer steunen! Als je over zelfvertrouwen beschikt en zelf lekker in je vel zit, dan hoef je niet zo nodig de ander naar beneden te halen. En laten we als vrouw andere vrouwen (en mannen natuurlijk ook) steunen in het maken van bewuste keuzes wat betreft werk en de combi met gezin en huishouden. En ophouden met schoppen tegen het gedrag van sommige mannen of klagen over de maatschappij die vrouwen geen eerlijke kansen zou geven.

Ik denk dat het begint bij jezelf: wat wil je zelf? Wat zijn je talenten? En hoe wil je die inzetten? Wat is je ambitie en hoe ga je die waarmaken? En welke beperkende overtuigingen heb je die je in de weg zitten? Hoe kan je die loslaten?
En wees daarnaast ook eens kritisch op jezelf: hoe vaak komt het voor dat jij commentaar hebt op die andere vrouw? Is dat nodig? En wat zegt het eigenlijk over jezelf?

Als HR business partner wil ik graag bijdragen aan een evenwichtige samenstelling van een personeelsbestand binnen een organisatie, aan het ontdekken en ontwikkelen van talent. Ik hoop dat ik via onderwerpen als strategische personeelsplanning, opleiding en ontwikkeling binnen organisaties en training & coaching van medewerkers mijn steentje kan bijdragen aan inzet van talenten van vrouwen (en natuurlijk ook mannen!). Want ik geloof er oprecht in dat wanneer medewerkers hun kwaliteiten kennen en kunnen inzetten en er een goede mix in het personeelsbestand aanwezig is (jong, oud, man, vrouw, introvert, extravert etc.), een organisatie floreert. En wanneer vrouwen loskomen van het willen voldoen aan verwachtingen van anderen, er vanzelf meer vrouwen op topposities terecht komen!

Ik hoor graag wat jullie ideeën en opmerkingen zijn bij dit onderwerp! En in het verlengde van mijn stuk: kritisch zijn is prima, maar wel graag opbouwend!